Samenvatting onderzoek Training lage intensiteit

Training met lage inspanningsintensiteit bij fysiek inactieve mensen die langer dan 10 jaar een dwarslaesie hebben.

Twee keer per week rolstoelrijden met een lage trainingsintensiteit blijkt weinig tot geen effect te hebben op fitheid en activiteit bij mensen die al lang een dwarslaesie hebben. Dat ontdekte Jan van der Scheer in zijn promotieonderzoek. Zijn onderzoek laat zien hoe lastig het is om een effectieve en praktisch uitvoerbare training te vinden voor fysiek inactieve mensen die al lang een dwarslaesie hebben.

Door verlamming en een rolstoelgebonden leven is het moeilijk voor mensen met een dwarslaesie om fysiek actief en fit te blijven. Door te trainen met een hoge inspanningsintensiteit kan de fitheid verbeteren, maar dat is misschien ook te belastend voor deze groep. Van der Scheer was daarom benieuwd of trainen met een lage inspanningsintensiteit ook positieve effecten heeft.

Om dit te onderzoeken, deelde hij 29 deelnemers door loting in twee groepen in: een trainingsgroep of een niet-trainende controlegroep. De eerste groep ging gedurende 16 weken twee keer per week rolstoelrijden op een lopende band met een inspanningsintensiteit van 30 tot 40% van de maximale capaciteit. Tegen de verwachtingen in, liet de trainingsgroep weinig tot geen verbeteringen zien in fitheid, rolstoelvaardigheden, fysieke activiteit en techniek van het rolstoelrijden. De training lijkt helaas dus weinig effectief.

Vaker trainen in het revalidatiecentrum bleek niet haalbaar voor de meeste deelnemers, terwijl dit waarschijnlijk wel nodig is voor fitheidsverbeteringen. Hieruit blijkt de noodzaak voor het zoeken naar praktisch uitvoerbare trainingsvormen, bijvoorbeeld in of dichtbij huis. Voor grote effecten moet er kennelijk vaker getraind worden of zijn andere trainingsvormen nodig. Dit zijn aanknopingspunten voor toekomstig onderzoek. Bij dit soort onderzoek dienen individuele motivaties en mogelijkheden centraal te staan.

De bevindingen wijzen erop dat het lastig is voor mensen die al lang een dwarslaesie hebben om fit te blijven en om effectief te trainen. Dit is een extra reden om te kijken of en hoe mensen met een dwarslaesie geholpen kunnen worden om te voorkómen dat ze fysiek inactief en minder fit worden.

Van der Scheer verrichtte zijn promotieonderzoek binnen het Centrum voor Bewegingswetenschappen in Groningen en in de revalidatiecentra Heliomare en UMCG locatie Beatrixoord. Het was onderdeel van onderzoeksprogramma Active LifestyLe Rehabilitation Interventions in aging Spinal Cord injury (ALLRISC). ALLRISC is een succes geworden door de tijd en inzet van een groot aantal NVDG-artsen en paramedici.

Meer informatie: http://www.scionn.nl/ALLRISCp4.html.